آزادی علمی
شالوده
آزادی علمی(academic
freedom) برگرفته از آزادی های فردی و مدنی است و پیوندی منسجم با استخدام
رسمی(یا حق استخدام دائمی استاد) و استقلال دانشگاهی دارد. سر آغاز بهره گیری از مفهومی آزادی علمی به دانشگاه های آلمان باز می گردد که بر دو اصل آزادی فلسفه پردازی (freedom of
philosophizing) و آزادی تحقیق(freedom
of inquiry) تاکید داشتند.
(Brown and Bae 
1940 م، انجمن استادان ایالات متحده وانجمن مدارس عالی آمریکا بیانیه آزادی علمی و استخدام رسمی را منتشر کردند که اصول مهم این بیانیه چنین است:
*آزادی کامل در پژوهش و انتظار نتایج آن-بجز پژوهش های سودآوری که باید موافقت مسئولات دانشگاه انجام شوند- حق اعضای هیئت علمی است مشروط بر اینکه آنان وظایف خود را به بهترین وجه در سطح قابل قبول انجام دهند.
*اعضای هیئت علمی باید در کلاس درس در بحث و گفت و گو درباره ی موضوع تدریس خود آزاد باشند؛ ضمن آنکه باید با احتیاط کامل از طرح موضوعات جنجالی و بی ارتباط با موضوع تدریس پرهیز کنند.
مهم ترین ادله مخالفان آزادی علمی؛
1-دانشگاه اساسا باید نیازهای جامعه و دولت را حل کند و دولت حق دارد که در جهت دهی علم و پژوهش دخالت کند.
2-آزادی علمی، همواره پوششی برای پنهان کردن علمکرد ضعیف و غیر علمی برخی اعضای جامعه دانشگاهی بوده است.
منبع: دائره المعارف آموزش عالی
